H Λέσχη Ανάγνωσης της Πρώτης Γυμνασίου υλοποίησε από τον Δεκέμβριο του 2024 εως τον Μάϊο του 2025 το πρόγραμμα «Διαβά-ζωντας». Οι συναντήσεις λάμβαναν χώρο στη βιβλιοθήκη του σχολείου μας μία Κυριακή κάθε μήνα.
Τα παιδιά που συμμετείχαν επέλεγαν κάθε φορά ανάμεσα σε δύο ή τρία βιβλία που παρουσιάζονταν και αφού τα διάβαζαν στο σπίτι τους, μοιράζονταν την αναγνωστική εμπειρία τους με την υπόλοιπη ομάδα στην επόμενη συνάντηση.
Σε κάθε μας συνάντηση γίνονταν συζητήσεις κατά τις οποίες τα παιδιά προσέγγιζαν κριτικά τα θέματα που θίγονταν στο εκάστοτε βιβλίο, τις επιλογές του/της συγγραφέα, στις αφηγηματικές τεχνικές, στο σενάριο κ.τ.λ. και εξέφραζαν τα συναισθήματα που κάθε φορά τους γεννούνταν. Στη συνέχεια κάθε ένας από τους συμμετέχοντες διάβαζε ένα απόσπασμα του βιβλίου που είχε επιλέξει από πριν, αφού πρώτα αιτιολογούσε τη συγκεκριμένη επιλογή. Αρκετές φορές δραματοποίηθηκαν αποσπάσματα και έγιναν θεατρικά παιχνίδια (διάδρομος, σειρά από δυναμικές εικόνες, με μια καρέκλα λιγότερη...) που προσαρμόζονταν κάθε φορά στα σενάρια των βιβλίων καθώς και μικρές απόπειρες δημιουργικής γραφής (διαφορετικό τέλος, αλλαγή αφηγητή κ.τ.λ.).
Μέσα από την παραπάνω διαδικασία τα παιδιά ξεπέρασαν τον φόβο της έκθεσης, εξέφρασαν συναισθήματα και προβληματισμούς, έμαθαν βιωματικά τις αρχές που διέπουν έναν ουσιαστικό διάλογο, συνειδητοποίησαν την αξία του διαφορετικού και των αρχών που πρέπει να διέπουν μία εύνομη κοινωνία, όπως τον σεβασμό στις ανθρώπινες αξίες και δικαιώματα. Τέλος, ανακάλυψαν την απόλαυση του ταξιδιού στους κόσμους του βιβλίου.
Και μαζί τους ταξιδέψαμε κι εμείς. Ταξιδέψαμε πίσω στα χρόνια της δικής μας εφηβείας, νιώσαμε τις αγωνίες τους και χαρήκαμε με τις χαρές τους. Ζήσαμε πλάι σε έναν άγγελο με πληγωμένα φτερά, παίξαμε ποδόσφαιρο στις φαβέλες της Βραζιλίας, κολυμπήσαμε δίπλα σε ένα δελφίνι χωρίς όνομα και λύσαμε το μυστήριο του χαμένου διαμαντιού στο νυχτερινό τρένο. Και όλα αυτά τα συζητήσαμε, τα μοιραστήκαμε και τα κάναμε δικά μας, κομμάτια του εαυτού μας. Γιατί αυτό κάνουν τα βιβλία. Μεγαλώνουν το μυαλό και την καρδιά μας. Και μαζί τους μεγαλώνουμε κι εμείς.
Comments
Post a Comment